باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم / رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم

باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده / کسی میان این دل، خیمه ماتم زده

فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

محرم ماه الفت با جنون است / چراغ کوچه هایش بوی خون است

محرم حرمت خون است و خنجر / تلاطم می کند حنجر به حنجر . . .

باز محرم رسید، شدم چه حیران و مست

از این همه عاشقی، دوباره‎ام مست مست

باز محرم رسید، شهر سیه‎پوش توست

دل، نگران رنج خواهر مظلوم توست

سلام من به محرم، محرم گل زهرا / به لطمه‌های ملائک به ماتم گل زهرا

سلام من به محرم، به تشنگی عجیبش / به بوی سیب زمین غم و حسین غریبش

هر جا که می‌روم ز غمت دیده پر نم است / هر ماه من ز داغ تو ماه محرم است

عمری گریستم که موظف به گریه‌ام / گر نُه فلک به گریه شود باز هم کم است

دمید روح غم اندر تن مه غم عالم

تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم

لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن

که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم

رعرش مجلس غم ارباب عالم است / مشکى بپوش اى دل شیدا محرم است

غش کرد فاطمه به خدا محتشم بس است / باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

هنگام محرّم شد و هنگام عزا، های

برخیز و بخوان مرثیت کرببلا، های

پیراهن نیلی به تن تکیه بپوشان

درهای حسینیه ی دل را بگشا، های

الا ای عاشقان دیگر، غم عالم نمایان شد

دگر غمها ز داغ او، برایم سهل و آسان شد

ز چشمم اشک می ریزد، ز قلبم خون عاشورا

سبوی عین و شین و قاف، به روی دست مستان شد

ارباب صدای قدمت می آید / هنگامه اوج ماتمت می آید

ما در تب داغ و غم تو می سوزیم / هفت روز دگر محرمت می آید

باز در خاطره‌ها، یاد تو ای رهرو عشق / شعلة سرکش آزادگی افروخته است

یک جهان، بر تو و بر همت و مردانگی‌ات / از سر شوق و طلب، دیدة جان دوخته است

محرم شد از غم نگاهم گرفت

به سوزانترین اشک، آهم گرفت

شکست در گلو بغض سوزان من

و عطر حسین روح و جانم گرفت

فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

در محرّم، مردمان خود را دگرگون می کنند / از زمین آه و فغان را زیب گردون می کنند

گه به یاد تشنه کامان زمین کربلا / جویبار دیده را از گریه جیحون می کنند

ما مصیبت زده ی کرب و بلاییم حسین

بال و پر سوخته ی آل عباییم حسین

بسکه خون دل از این دیده ز غمهای تو رفت

همنشین لب دریای بکاییم حسین

عمر دنیا نرسد چون به عزاداری تو

تا قیامت ز غمت عقده گشاییم حسین

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم / بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم

فردا که کسی را به کسی کاری نیست / دامان حسین اگر نگیرم چه کنم